2018-ին Հայաստանի արտաքին պարտքը 6,7 միլիարդ դոլար էր, այն ժամանակ ընդդիմադիր պատգամավոր Նիկոլ Փաշինյանը խորհրդարանի ամբիոնից աղաղակում էր վերցվող մեծ վարկերի մասին։ Հիմա Հայաստանի արտաքին պարտքը 12 միլիարդ դոլար է...

Օգոստոսի 7-ը Սփյուռքի զինյալ պայքարի նահատակների հիշատակի օրն է: Այս տղաներն իրենց անհավանական պայքարով աշխարհում մեզ համար ստեղծեցին պայքարող, մարտնչող ազգի համարում: Մեզ համար կուտակեցին արժանապատվության այնպիսի ահռելի պաշար, որը մինչ օրս անխնա մսխում ենք ու այն դեռ չի վերջանում:

Նիկոլ, ես կարծում եմ, որ կարդալով այս վերնագիրը, դու իսկույն հասկացար, որ խոսքը քո մասին է, այլ կերպ չէր էլ կարող լինել, քանզի մարդկային ցեղի բոլոր ժամանակների մեծագույն դավաճանը դու ես։ Ես վաղուց արդեն սպասում էի, որ ուր որ է քեզ բնորոշ մեղսոտ համարձակությամբ խորհրդարանի հարթակից ականջ ծակող ֆալցետով կճչաս․ «Ես հպարտանում եմ, որ դավաճան եմ», և ՔՊ պատգամավորները, պատռտելով իրենց, որոտընդոստ ծափերով կթնդացնենն Հայրենիքի դավաճանի քո հպարտությունը։

Երևանի ու Բաքվի փոխադարձ համաձայնությամբ խաղաղության համաձայնագրի նախագծից հանվել է տարածաշրջանային հաղորդակցություններին վերաբերող հոդվածը, «Ազատությանն» ասել է ՀՀ ԱԳՆ մամլո խոսնակ Անի Բադալյանը:

Խորհրդականը կնկա նման բան ա․ շեֆն ու խորհրդականը պիտի իրար կես խոսքից հասկանան։ Բայց էսօր քաղաքապետը խորհրդականին չհասկացավ, իսկ խորհրդականը ոչ մի բան չհասկացավ։ Առավոտը խորհրդականը այլայլված ներս ընկավ ու զեկուցեց․ - Շեֆ, դուրսը լիքը մարդ ա հավաքվել ու հլը ավելանում են։

2008 թվականի օգոստոսի 8-ին Վրաստանի այն ժամանակվա նախագահ Սաակաշվիլին գնաց արկածախնդրության՝ հարձակվեց Հարավային Օսիայի վրա: Սաակաշվիլուն թվում էր, թե Ռուսաստանը թույլ է, և ինքը բլից-կրիգով կգրավի իր ուզած տարածքները, բայց հետագայում ստիպված կծոտում էր սեփական փողկապը...

Բաքուն և Երևանը պայմանավորվել են խաղաղության փաստաթղթի շուրջ բանակցություններից հանել և ավելի ուշ քննարկել կոմունիկացիաների ապաշրջափակման հարցը:

Գիտական պատմագրությունը և քաղաքական պատմագրությունը տարբեր բաներ են և ունեն տարբեր նպատակներ։

Բոլոր ժամանակներում էլ աշխարհ են եկել նոր հավեր, որ երկաթե ձվեր են ածել: Բայց այդ ձվերից ոչ ճուտ է դուրս եկել, ոչ ձվածեղ է ստացվել, ոչ ձվախաշու, ոչ գոգլի-մոգլի: Բա որ մարդ ասելու բան ունենա, ասել չկարողանա, միտքը շիկացած լինի, սիրտը՝ բորբոքված, պարզ խոսելուց կվախենա՞: Ուզում եմ իմանալ, թե նրանք ի՞նչ են հասկանում ավանդույթ ասելով: Իրենք իրենցով լցված դատարկ ապաշնորհները. մշտական բանագողությու՞նը, չափածո պահածոնե՞րը, ախր դրանք ի՞նչ կապ ունեն բանաստեղծության հետ, որ դեռ ավանդական էլ կոչվեն...

Հույս ունեի, որ հատկապես ընդդիմադիր հայացքներ ունեցող հանրային գործիչները, փորձագետները չեն արձագանքի կամ առնվազն արձագանքելիս կմերկացնեն թշնամական հատուկ օպերացիան, բայց՝ ցավոք...